Παραδείγματα εφαρμογής ζεσεοσκοπίας και κρυοσκοπίας

1. 60 g και μη ηλεκτρολυτικής ουσίας διαλύονται σς 1000 g νερού και προκαλείται ταπείνωση του σημείου πήξεως κατά 1,02oC. Η μοριακή ταπείνωση του σημείου πήξεως του νερού είναι: 1,86oC.

Οργάνωση δεδομένων:

m = 60 g. m0 = 1000 g. Δθf = -1,02oC (ταπείνωση). Kf = 1,86oC.

Λύση:

Είναι:


2. Να υπολογισθεί το σημείο ζέσεως διαλύματος 0,5 g ανθρακένιου σε 42 g βενζολίου, αν το σημείο ζέσεως του βενζολίου είναι 80,1oC και η μοριακή ανύψωση του σημείου ζέσεως του βενζολίου είναι 2,53oC.

Οργάνωση δεδομένων:

m = 0,5 g. m0 = 42 g. θb0 = 80,1oC. Kb = 2,53oC. Επειδή ο χημικός τύπος του ανθρακένιου είναι: C14H10 είναι:

Λύση:

Είναι:

Οπότε:

3. Να υπολογισθεί το σημείο ζέσεως διαλύματος 4,26 g γλυκόζης σε 87,9 g νερό. Η μοριακή ανύψωση του σημείου ζέσεως του νερού είναι 0,52oC.

Οργάνωση δεδομένων:

m = 4,26 g. m0 = 87,9 g. θb0 = 100 oC (εννοείται ότι είναι γνωστή). Kb = 0,52oC. Επειδή ο χημικός τύπος της γλυκόζης είναι: C6H12O6, έχουμε:

Λύση:

Είναι:

Οπότε:

4. Να υπολογισθεί το σημείο πήξεως διαλύματος 17,9 g ζάχαρης σε 47,6 g νερό. Η μοριακή ταπείνωση του σημείου πήξεως του νερού είναι 1,86oC.

Οργάνωση δεδομένων:

m = 17,9 g. m0 = 47,6. θf0 = 0 oC (εννοείται ότι είναι γνωστή). Kf = 1,86oC. Επειδή ο χημικός τύπος της ζάχαρης είναι: C12H22O11, έχουμε:

Λύση:

Είναι:

Οπότε:

5. Να υπολογιστεί πόσα γραμμομόρια (moles) μη ηλεκτρολυτικής ουσίας πρέπει να διαλυθούν σε 890 g οξικού οξέως ώστε το διάλυμα να ζέει (βράζει) στους 120,2oC. Το σημείο ζέσης του οξικού οξέως είναι 118,5oC και η μοριακή ανύψωση του σημείου ζέσεως για το οξικό οξύ είναι 3,07oC.

Οργάνωση δεδομένων:

m0 = 890 g. θb0 = 118,5oC. θb = 120,2oC. Kb = 3,07oC.

Λύση:

Είναι:

Οπότε, αφού

6. Να υπολογιστεί πόσα γραμμάρια λεμονένιου πρέπει να διαλυθούν σε 50 g βενζολίου ώστε το διάλυμα να ζέει στους 83,51 oC. Το σημείο ζέσεως του βενζολίου είναι 80,1oC και η μοριακή ανύψωση του σημείου ζέσεως του βενζολίου είναι 2,53oC.

Οργάνωση δεδομένων:

m0 = 50 g. θb0 = 80,1oC. θb = 83,51 oC. Kb = 2,53oC. Ακόμη, επειδή το λεμονένιο έχει χημικό τύπο C10H16, είναι:

Λύση:

Είναι:

Οπότε:

7. Διάλυμα 6 g μη ηλεκτρολυτικής ένωσης και 60 g νερού ζέει στους 100,41oC. Η μοριακή ανύψωση του σημείου ζέσεως του νερού είναι 0,52oC. Να βρεθεί το μοριακό βάρος της ένωσης.

Οργάνωση δεδομένων:

m = 6 g. m0 = 60 g. θb0 = 100oC. θb = 100,41oC. Kb = 0,52oC.

Λύση:

Είναι:

Οπότε:

8. Υδατικό διάλυμα μη ηλεκτρολυτικής ένωσης 10% κ.β. έχει σημείο πήξης -0,93 b0. Η μοριακή ταπείνωση του σημείου πήξεως του νερού είναι: 1,86oC. Να βρεθεί το μοριακό βάρος της ένωσης.

Οργάνωση δεδομένων:

θf0 = 0oC. θf = -0,93oC. Kf = 1,86oC.

Λύση:

Είναι:

Οπότε:

9. Διάλυμα 13 g μη ηλεκτρολυτικής ένωσης σε 650 g νερό πήζει στους -0,80o. Η μοριακή ταπείνωση του σημείου πήξεως του νερού είναι: 1,86oC. Να βρεθεί το μοριακό βάρος της ένωσης. Επιπλέον, η ένωση έχει την ακόλουθη σύνθεση: 52,17% C, 34,78% O και 13,05% Η. Να βρεθεί ο χημικός τύπος της ένωσης.

Οργάνωση δεδομένων:

m = 13 g. m0 = 650 g. θf0 = 0oC. θf = -0,80oC. Kf = 1,86oC. cC% = 52,17%. cO %= 34,78%. c%H = 13,05%.

Λύση:

Είναι:

Οπότε:

Αλλά το μοριακό βάρος της ένωσης προκύπτει από το χημικό τύπο του CxHyOz:

Ακόμη:

Άρα:

Οπότε ο χημικός τύπος της ένωσης είναι: C2H6O.

Δυο ισομερείς χημικές ενώσεις έχουν αυτόν τον τύπο:

  1. CH3CH2OH (αιθανόλη).
  2. CH3OCH3 (διμεθυλαιθέρας).

Αλλά ο διμεθυλαιθέρας είναι αέριο και δυσδιάλυτος στο νερό, οπότε φτάσαμε σε μια και μόνη πιθανή ένωση, την αιθανόλη.