Ὀράω-ῶ

Το ρήμα οράω-ώ, δηλαδή "βλέπω", είναι ρήμα συνηρημένο σε -άω. Για την κλίση του στα διάφορα πρόσωπα του ενεστώτα χρησιμοποιούνται οι καταλήξεις των ομαλών συνηρημένων σε -άω, όπως το ρήμα τιμάω-ώ.

Κλίση του ρήματος στους Αρχικούς του Χρόνους:

Οράω-ώ (βλέπω)

Εν.: ὁρῶ
Πρτ.: ἑώρων
Μελ.: ὄψομαι
Αόρ.: εἶδον
Πρκ.: ἑώρακα/ἑόρακα-ὄπωπα
Υπρσ.: ἑωράκειν-ὀπώπειν

Παράγωγα

όραση, όραμα, ορατός, από το θέμα του ενεστώτα
όψη, αυτόπτης, οπτικός, κάτοπτρο, ύποπτος, από το θέμα του μέλλοντα
είδος, είδωλο, ειδύλλιο, ιδέα, από το θέμα του αορίστου

Ετυμολογία
Προέρχεται από τα αρχαιότατα θέματα *Fορα- (< ινδοευρωπαϊκή ρίζα *ver-, πρβλ. παλαιογερμανική λέξη "wara" = προσοχή) και *Fιδ- (πρβλ. λατινικό ρήμα "video" = βλέπω).